"List do Julii" - Wasze listy

[Lorette]

23 kwietnia, Werona

Najdroższa Julio!

Wiem, że to nie czas ani miejsce na takie wyznania. Wiem, że znamy się zbyt krótko. Ja to wszystko wiem. Myślę jednak, że mimo wszystko chciałbym spróbować, rzucić się na głęboką wodę najlepiej razem z Tobą i odpłynąć gdzieś w dal.

Odkąd Cię poznałem to nie ma dnia, ani tym bardziej godziny żebym o Tobie nie myślał. W moich snach zjawiasz się co noc, nie mam wtedy najmniejszej nawet ochoty żeby się obudzić, jednak gdy już to uczynię to wstaję z nadzieją, że dzisiaj może Cię spotkam, na przystanku autobusowym, albo w parku, na ławce - czekającą na mnie. Ujrzę wtedy Twoją piękną, uśmiechniętą buzię, taką jaką zawsze widzę i również się uśmiechnę wyznając co tak na prawdę czuję. Niestety moje marzenia o takim przypadkowym spotkaniu się nie spełniły, dlatego zebrałem się w sobie żeby napisać ten list. Czuję, że jest to banalny sposób na wyznanie tak ogromnego uczucia jakie żywię do Ciebie, ale nic innego już mi nie pozostało. Kocham Cię, Julio! I kochać będę, nawet gdy Twoja buzia nie będzie się już tak promiennie uśmiechać, a Twoje oczy zmienią się nie do poznania. Będę Cię kochał zawsze tak samo wiosną jak i zimą, gdy mróz będzie piekł Twe policzki, w czerwieniach i błękitach, zamyśloną i niepoważną. Zmieniłaś moje życie nie do poznania, dzięki Tobie stałem się szczęśliwszym i lepszym człowiekiem.

Czuję, że dzięki Tobie albo i przez Ciebie nigdy nie będę już taki sam. Sądzę, że wyjdzie to na lepsze, taka wewnętrzna metamorfoza. Jutro podziękuję z całego serca Twojej przyjaciółce, która przedstawiła nas sobie... wczoraj.

Całuję i tęsknię,
Romeo.