Zwyczajne przygody niezwyczajnej rodziny Charionette

[Charionette]

Cieszę się, że tak kochacie moje wypociny więc proszę:

Odcinek tri

No i nastała ta pora, w której Adam miał spotkać się z dziewoją z neta. Ubrał się bardzo elegancko… dobra wyglądał jak kretyn w tej różowiutkiej bluzeczce. Ale chciał być rozpoznawalny. Wyszedł z domu. Gdy wszedł do parku zauważył mnóstwo ludzi ubranych podobnie jak on… „Co jest grane?” – pomyślał obmierzając wzrokiem pozostałych kretynów.

Spojrzał w górę, gdzie widniał mega baner: „Plebiscyt na clowna roku”. No cudownie!! Ktoś chwycił go za ramię i pociągnął za sobą. Postawił go na estradzie. Spośród tych wszystkich barwnych osobowości właśnie Adam okazał się największym clownem. Jakoś wcale mnie to nie dziwi. Dostał jakąś szarfę, kubek i talon na darmową kiełbaskę. No dobra, fajnie, ale co z koleżanką, z którą miał się tu spotkać? Pewnie podejdzie do innego eleganta i z nim pójdzie w tango. Adam się załamał. Usiadł na środku, rozryczał się jak dziecko i znowu zaczął ssać kciuka. Inne clowny spojrzały się na niego z żalem i poszli dalej. Został sam. Wtem nagle pojawiła się niebiańska istota, w boskich rudych włosach, zielonych oczach, mnóstwem piegów i drugim podbródkiem.

Zapytała głosem tak zachrypniętym, że aż uszy więdły:
- Czego tu tak siedzisz jak mazgaj?
Adam spojrzał na nią z miną smutnego kotka i nie powiedział nic.
- A niech to, sam pech dziś. – westchnęła i usiadła obok niego. – najpierw trafiam na środek jakieś chorej parady clownów, później nie mogę znaleźć kolegi z Internetu, z którym się umówiłam, a teraz jakiś niemy idiota siedzi i ssie kciuka. Paranoja!
Adam najeżył się jak tylko usłyszał „kolega z Internetu” spojrzał jeszcze raz na koleżankę, zerwał się na równe nogi i z krzykiem poleciał do domu.

Eveline wyjęła telefon i zadzwoniła po dwóch przyjaciół. Przyszli po kwadransie. Od razu wleźli do salonu, włączyli telewizor, jeden poszedł do lodówki po piwo, drugi szukał meczu w TV. Zacnie. Eveline postanowiła działać. Stanęła zasłaniając ekran i zaczęła wykonywać dziwne i nieskoordynowane ruchy.

Powolutku ściągała bluzkę, spodnie…była w coraz to różniejszych pozycjach. No dobra, chyba wiemy co było dalej, nie? Powiem tyle: dostała co chciała
A co tam u Evy?
Zaszokowała się propozycją blondyna, no ale…dlaczego nie skorzystać. Może to ten moment, może to ta szansa? Zdjęła bluzkę i wręczyła chłopakowi. Ten aż podskoczył z wrażenia.

„Rety, jaka duża plama. Ciężko będzie ją sprać” – pomyślał. Rzucił bluzkę na umywalkę, namydlił i do dzieła Po chwili intensywnego masażu bluzka wyglądała jak nowa, no przynajmniej plama mało widoczna. Odwrócił się w stronę Evy, zbliżył się do niej, podał bluzkę i zapytał czy może ją ubrać.
- Ale ona jest mokra. – odpowiedziała rezolutnie dziewczyna.
- No masz rację, chodź. – otworzył drzwi od kabiny i…
Henry wywijał na parkiecie niczym młody bóg. Łapał za tyłki rozentuzjazmowane dziewczynki podniecając się przy tym nieziemsko. W końcu jednak chwycił nie ten tyłek co trzeba. Fakt, był inny, większy no ale… odwrócił się mężczyzna w średnim wieku i wymierzył siarczystego policzka. Henry przewrócił się i zemdlał. I to było na tyle imprezowania. Ktoś zadzwonił po karetkę.