Forumowa Mafia

[Diana]

-O, to ty, Maqryll, tak? - zapytałam - Nieźle nas nastraszyłeś, Restless zwiała... Jak minął pierwszy dzień w nowym miejscu? - dokończyłam.

[Mroczny Pan Skromności]

Spacerując po Atlantydzie spotkałem wielu ludzi, ktrzy, podobnie jak ja, nie byli do końca oswojeni z sytuacją. Nie chciałem zagadywać do nikogo, gdyż - co tu kryć - wstydziłem się przyznać do bycia takim ciamajdą. Mój wielki guz na czole nie mógł umknąć niczyjej uwadze. W pewnej chwili napotkałem czyjś wzrok. Jakaś kobieta patrzyła na mnie i najwidoczniej sprawiało jej satysfakcję obserwowanie mojego zakłopotania. Postanowiłem stawić czoła wyzwaniu, podszedłem bliżej i otworzyłem usta, aby coś powiedzieć. Była szybsza.

[Malfurion]

Don przysluchiwal sie rudej dziewczynie, dopijajac resztki napoju. Kiedy zauwazyl, ze butelka jest juz pusta, wyrzucil ja to kosza obok.

- Bardzo chetnie, jednak ja wyszedlem tylko na chwilke. Musze wracac do swojego mieszkania. Jezeli jednak chcesz, mozesz wpasc do mnie pozniej i wtedy poszlibysmy razem. Dalbym ci koordynaty swojego lokum. Co ty na to? - odpowiedzial entuzjastycznie.

[Shiver]

Szybkim krokiem wszedłem na plac w centrum miasta. Skryty był w cieniu wysokich budynków. Nagle usłyszałem krzyki.
Z bocznej alejki wybiegły dwie kobiety i goniący je mężczyzna. Szarpał jedną z nich. Już chciałem ruszyć na pomoc, ale po chwili okazało się, że Ci dwoje to widocznie jacyś znajomi robiący sobie żarty, więc ruszyłem dalej.

[rudzielec]

- No jasne! - uśmiechnęłam się. Wyjęłam kartkę i długopis, po czym podałam ją Donowi.

[Kędziorek]

Przyjrzałam się bliżej dziewczynie i nagle mnie oświeciło. Była pilotem! Widziałam ją parę razy w bazie na Antarktydzie, skąd wyruszyliśmy na tę misję, ale nigdy nie rozmawiałam z nią osobiście. W każdym razie słyszałam, że jest niezłym pilotem, nic więc dziwnego, że nie mogła się powstrzymać i weszła do kokpitu. Zauważyłam, że coś do mnie mówiła, ale nie zrozumiałam, co dokładnie. Widocznie znudziło jej się gadać do mojej tępoty i w końcu wyszła z hangaru. Gdy znikła mi z oczu, weszłam do tego samego skoczka, co ona i rozejrzałam się. Wyglądał bez zmian. Westchnęłam z ulgą i usiadłam na miejscu pilota. Słyszałam pogłoski, że aktywować statek może tylko ktoś z genem starożytnych. Byłam ciekawa, czy go posiadam, jakby nie było, nie byłam badana pod tym kątem. Wstałam szybko i wyszłam ze skoczka. Za bardzo mnie zaczęło kusić. Jeszcze chwilę a na własną rękę próbowałabym uruchomić to cacko. Poczułam się jak dziecko, które musi czekać na wymarzona zabawkę. Znów oparłam się o ścianę hangaru i spojrzałam w górę. Na dachu widać było różne wyżłobienia. Nagle przyszło mi do głowy, czy da się go otworzyć.
- Ciekawe - mruknęłam do siebie, mrużąc oczy.
To miasto bardzo mnie intrygowało. W ogóle nie tęskniłam za domem, a przynajmniej na razie. Czułam, że może mnie tu spotkać wiele przygód i to mnie napędzało. Nigdy nie potrafiłam usiedzieć na miejscu, co zresztą wiele razy mi wypominano. Gdyby tylko jeszcze uruchomić te skoczki...

[Aperlaxive]

Resztę czasu spędziłam na szukaniu Diany. Naprawdę się przestraszyłam, a teraz nie wiedziałam gdzie ona jest.

Na szczęście znałam jej adres, więc podrzuciłam pod jej drzwi kartkę:

"Spotkajmy się o 21:00 na świetlicy"
Mam nadzieję, że ją odczyta...

[Cytryśnia]

Skończyłam! Powiedziałam sama do siebie z dumą, wreszcie uporałam się z tym.
Dobrze... O matko! To już ta godzina?! Tu, na Atlantydzie mam problem z rachubą czasu... No dobrze, o Qwert do mnie napisał. Zobaczmy... (swoją drogą ciekawe jakim cudem tam jest zasięg )
Chce się ze mną spotkać! Chętnie, nie odmówię

@Libby: Pisałam wcześniej, że nie ma zasięgu. Macie krótkofalówki .
@roiá: aaa, dobra, sory, dopiero wróciłam musze to wszystko ogarnać

[Malfurion]

Dziewczyna przytaknela na propozycje Dona, podajac mu kartke i dlugopis.

- O, prosze! - rozpisal jej dokladna lokalizacje swojego mieszkania, po czym przekazal kartke Rudej.

- Milo bylo cie poznac, ruda Dzoano - wstal i podal jej reke, milo usmiechajac sie przy tym.

[Everlasting]

Doszedłem już w okolice placu w centrum miasta. Na ławce siedział tam jakiś chłopak wystawiając twarz do słońca. Meryam ani śladu, mimo, że był to jej ulubiony plac i codziennie tam zachodziła. Postanowiłem zapytać o nią owego chłopaka.
-Dobry wieczór, widziałeś może meryam? Długie, czarne włosy, czarne oczy, blada cera, delikatne rysy twarzy...
Bez niepotrzebnych powitań, nie lubię zawierać nowych znajomości.
-Przykro mi, nie widziałem.- Przez chwilę przyglądał mi się badawczo, po czym dodał- nazywam się Qwerty, w skrócie Qwert. Z kim mam przyjemność rozmawiać?
No i wpadłem w sidła rozmowy. Szanuję zasady dobrego wychowania i odpowiedziałem:
-Dean Everlasting.