Życie Iwonki Keys II

Fotostory – Życie Iwonki Keys II
Odcinek IV – „ Urodziny i wyjawienie tajemnicy”

Tego wieczoru było bardzo gorąco. Wyłączyłam muzykę, postanowiłam przebrać się w bieliznę i położyć się spać. Cały czas myślałam o jutrze, dowiem się nareszcie co mama cały czas przede mną ukrywa i dorosnę, stanę się nastolatką.

Niedziela, tak to właśnie dzisiaj są moje urodziny!
Poszłam zjeść śniadanie, umyć się i przebrać.
Gdy popatrzałam przez okno zobaczyłam na dworze dwa torty. No tak przecież Arek też ma dzisiaj urodziny, co za zbieg okoliczności.
- Ale dlaczego te torty stoją na dworze? Eee – pomyślałam, wolałabym mieć w domu swoje urodziny. Wybiegłam na dwór zobaczyć jak wyglądają nasze torty, bardzo mi się podobały, przynajmniej bardzo ładnie wyglądały.
Nagle zaczęło jakby coś mną trząść, chciałam krzyczeć ale nie miałam siły. Najpierw się skurczyłam a potem urosłam. Teraz nie mogę uwierzyć własnym oczomStałam się Nastolatką
- Ale dlaczego, akurat teraz? Przecież zawsze jak się zdmuchuje świeczki to się dorasta. – myślałam
- No cóż? Idę powiedzieć i pokazać mamie, że dorosłam. – powiedziałam do siebie.

Nie zdążyłam wejść do domu gdyż wszyscy łącznie z babcią, biegli do tortów z małym Arkiem.
Braciszek był jeszcze w pidżamie co mnie bardzo zdziwiło.
- Iwonko! Jak ty strasznie urosłaś! – krzyczała mama
- Jakaś ty teraz dorosła! – podniecał się tata
- Ale to źle? – dopytywałam się.
- Nie! Wręcz przeciwnie to bardzo dobrze. – odpowiedzieli chórkiem.
- Ja wezmę Arka i zdmuchnę z nim świeczki. – powiadomiła nas babcia Paulina.
- Dobrze mamo. – odpowiedziała moja mama
- No Arusiu zdmuchniemy świeczki na… 1… 2… i 3.. – babcia z Arkiem wysilali się żeby zdmuchnąć świeczki. Paulina posadziła Arka na podłodze i w mgnieniu oka mój braciszek stał się dzieckiem w wieku 8 lat.
Po tym wydarzeniu szybko pobiegłam do domu zobaczyć prezenty.
- Kochana Iwonko, kupiliśmy ci jeansy i młodzieżową bluzkę. Kosztowało nas to bardzo dużo więc myślimy, że się z nich ucieszysz. – powiedział tata
- Mogę już rozpakowywać i ubrać się w ubrania? – zapytałam
- Oczywiście! – rzekła babcia.
- Ale razem z Arkiem. – dodała mama
- On też dostał ubrania? – zapytałam z ciekawości.
- Tak. – powiedziała babcia
- Ehh – wzdychał mój braciszek, zapewne chciał coś innego.
- No to jak się przebierzecie to dajcie znać.
- Dobrze. – odpowiedzieliśmy chórkiem.
Po przebraniu stanęliśmy koło siebie w kuchni.
- Pamiętaj jakby ktoś ci zrobił krzywdę albo straszył, powiedz to mnie, pomogę ci. – szepnęłam mu do ucha gdy się przytulaliśmy.
- Dobrze, kocham cie Iwonko. – wyszeptał
- Ja ciebie też Arusiu. – uśmiechnęłam się.

- No, koniec tego przytulania! Stańcie obok siebie, zrobię wam zdjęcie. – powiedziała mama
- Dobrze mamo. – powiedziałam
- Powiedźcie seeerrr…. – uśmiechnęła się Natalia
- Seeerrr… - rozległ się głośny krzyk
- No i gotowe, zobaczcie jak słodko wyszliście – mówiła mama
- No dobrze mamo, ale czy ty czasem nie masz mi czegoś do powiedzenia? – zapytałam Troche wkurzona.
- Tak Iwonko… mam ci coś do powiedzenia. Choć ze mną, usiądź tu… - odpowiedziała kobieta
- Tak więc?
- […] Ukrywałam przed tobą jedną rzecz natomiast… - mamie zaczęła delikatnie muskać po policzku łza.
- Mamo powiedz mi, im szybciej tym lepiej. – uśmiechnęłam się do niej i przytuliłam ją.
- Tak więc sprawa w tym, że ”wisi” nad nami jedna klątwa. Jest to klątwa Xywy…
Jest to, bowiem ktoś kto robi rzeczy które mogą cię zaskoczyć, między innymi: sny w których umierają poszczególni nieznajomi… - mama stanęła, ponieważ jej przerwałam
- Co? Co to znaczy? Jak to? Ten sen? Ja go miałam! Dlaczego tak późno wyjawiłaś mi ten sekret? – krzyczałam na mamę.
- Kochanie przestań! Nie krzycz na mnie! Xywa kazała mi powiedzieć o tym dopiero w twoje 15 urodziny!
- Ale… ale… - pobiegłam do pokoju rodziców, dokładniej do szuflady.
- Co szukasz Iwono? – zapytała twardym tonem mama.
- Tych zdjęć, w których przeniosłaś się w czasie!
- Ale po co ci one?
- Muszę coś sprawdzić.
W tej chwili mama podała mi album ze zdjęciami
i zaczęłam przewracać strony, usiadłyśmy na kanapie.
- Jest! – krzyknęłam
- No ale po co ci one? – zapytała mama
- No bo przecież, jak możesz mieć te zdjęcia, jeśli w tedy ich nie robiłaś? – zapytałam
- Te zdjęcia dała mi Xywa, lecz uważaj ona jest niebezpieczna. Naprawdę! – odpowiedziała
- Aha. Ale dała ci w twoje ręce, czy może przysłała pocztą? – nie mogła powstrzymać się od pytań.
- Przysłała pocztą, ponieważ nie chce widzieć mnie na oczy.
- Dlaczego?
-Oj nieważne, nie musisz wszystkiego wiedzieć.
- Ale…
- Nie ma żadnego ale, a teraz daj mi spokój jestem strasznie zmęczona dzisiejszym dniem. – powiedziała Natalia z nutką złości w głosie.

- Eee… - nabąknęłam
- Spróbuje o tym zapomnieć, może jakoś mi się uda, tylko jak? Już wiem! Umaluję się! Od razu poprawi mi się humor! – pomyślałam
Szybko podbiegłam do toaletki mojej mamy, wzięłam jej kosmetyki i zaczęłam się nimi malować.
trzeba przyznać, że trwało to pół godziny. Ale było warto. Teraz wyglądam o wiele ładniej i bardziej kobieco.

Ten męczący i wyczerpujący dzień, był dla mnie lekkim koszmarem. Najgorsza była ta tajemnica z tą ’Xywą”. Rzuciłam się na łóżko, w celu przeczytania mojej od dawna nie czytanej lektury która nazywa się:” Wszystko, tylko nie mięta” Trzeba przyznać, że nie jest to zbytnio ciekawa lektura, no ale cóż? Przynajmniej to na rozrywkę.
Już otwierałam książkę, gdy nagle z niej wypadł jakiś dziwny list pisany najprawdopodobniej do…



Kto to jest Xywa?
Co to za list i do kogo?

I jak się podobało?
Pisać dalej?

Zapraszam do czytania odcinka V, który pojawi się za tydzień.
___________________________
Plakat odcinka V: