Silver Diamond

Oto i moje pierwsze fs. Miło widziana krytyka. Plakat:




Piszcie, czy się zdjęcia wyświetlają.



To było tak dawno… byłem wtedy w parku. Siedząc w parku czekałem. Nie wiem sam, na co. Ale jedno pamiętam bardzo dobrze… Płacz dziecka. Przenikliwy i przeszywający płacz. Odwróciłem głowę, by spojrzeć no źródło hałasu… Za mną, w kwiatach leżało dziecię. Nie miałem pojęcia, że to dziecko zmieni moje życie… Nie tylko życie….




Wziąłem ją na ręce. Nie wiedziałem dlaczego to robię. Pierwszą myślą, jaka zakołatała się w mojej głowie było oddanie jej do sierocińca. Byłem bez pracy, niedługo po studiach, właściwie bez środków do życia… Ten noworodek był jednak dzieckiem bardzo tajemniczo wyglądającym… Czarne, lśniące włosy spadały na blado niebieskie oczy, niebieska wstęga w białe gwiazdy, którą owinięty był malec sprawiała dziwne wrażenie.
Oczy.. One, były tak blade, bez wyrazu…
Nie wiedziałem nic o dzieciach, ani małych, ani tych większych. To była chyba dziewczynka. Patrzyła na mnie niezbyt przyjaznym wzrokiem.
Zaniosłem ją do domu starałem się ją utulić w moim łóżku… Nie zapomnę jej wśród kwiatów…





Ale wiedziałem, iż będę musiał kupić małej butelkę, smoczek i wszystko inne…
Ale ona będzie moją córką. Wiedziałem już to a pewno…


Koniec Odcinka pierwszego!!!










Odcinek Drugi!!!

Nie wiedziałam, co o tym myśleć… Mam już 15 lat. I właściwie nie znam swych rodziców…
Matki i tak nie znałam…Dlaczego rodzice mnie porzucili??? Nie ja miałam to wiedzieć.
Ojciec mówił to jakiejś pani… Ja wiem, podsłuchiwałam…






A on?? Dlaczego mnie przygarnął??? Mówił też, że byłam wyjątkowo niekłopotliwym dzieckiem… Nie chorowałam, nie narzekałam…. Ale czemu to mówił jej???



On całe dnie pracował. Mówił, że dzięki mnie zmienił się. Ze nauczyłam go odpowiedzialności. Jak? Miałam może 2 miesiące…
Spytałam go kiedyś o mamę. Powiedział, że kiedyś ją pewnie poznam, ale że on znać jej nie będzie…
Siedziałam w pokoju. Musiałam to przemyśleć…






Usłyszałam krzyk ojca. On niestety nim nie był…
-Kochanie!! Muszę ci coś powiedzieć!
Co on chciał mi powiedzieć?
- Idę, tato!!!
CO mi będzie chciał powiedzieć??
- Usiądź, Silver!!
On już siedział na sofie. Usiadłam obok.
- Posłuchaj, Silver… To dla mnie trudne. Musisz to wiedzieć…Ale…. Znalazłem Ciebie w parku wśród kwiatów… Przygarnąłem i…
- Wiem! Nie musisz mi nic tłumaczyć!!!
Przerwałam mu.




-Wybacz, ja nie chcę tego słuchać!!!
-Ale co takiego zrobiłem???
-Nie powiedziałeś mi tego… wcześniej!!
Wściekła na cały świat, w tym na siebie, pobiegłam do swego pokoju…



Koniec odcinka 2






Odcinek trzeci!!


-Co takiego?... Co pani mówi?...
-Owszem, wiem, że to trudne dla pana.
Tata rozmawiał znowu z tą kobietą. Nie obchodziło mnie to już.



Próbowałam utopić ponure myśli w lekturze książki.
Niestety bezskutecznie. Sięgałam kolejno po stare woluminy. Wreszcie usiadłam.





Nagle usłyszałam ojca wypraszającego tą kobietę z naszego domu.
Wszedł do mojego pokoju.
-Silver!! Przepraszam cię. Wiem, że nie powinienem tak długo czekać z tą wiadomością, ale…stało się. Wybacz!!
Stał w drzwiach. Wyglądał na zdenerwowanego.





Po sekundzie wyszedł. Nie byłam w stanie myśleć teraz nad niczym.. Zamknęłam książkę i ułożyłam ją na półce. Usiadłam na łóżku. Chciałam się zastanowić. Nad wszystkim.



Wstałam. Nie mogłam sobie znaleźć miejsca. Wiedziałam- coś jest nie tak.
Zapaliłam lampkę. Jej jasne światło rozjaśniło ciemny pokój. Usiadłam przy biurku.



Nie mogłam tego wytrzymać napięcia panującego w tym pokoju.
Poszłam do łazienki, by wziąć szybki prysznic. Nie miałam pojęcia po co…




-Silver!!! Muszę ci to wreszcie powiedzieć… To bardzo ważne….
W tym momencie rozległ się dzwonek do drzwi…

Koniec odcinka trzeciego!!!

[NaNiKo]

Hym....Ja nie powiedziałabym że to odcinek. Wstęp? Może owszem ale jak na odcinek to troche za krótkie. Mam pytanie- czy zdjęcia miały mieć tak beznadziejną jakość czy nie? Plakat...no nie wiem. Ale narazie nie napisze nic więcej bo nie mam co. Może się rozkręci a może nie to już zależy od Ciebie. (Nie wiem czy ortografia i interpunkcja są poprawne ale ja nie zwracam na to uwagi takiej, by to wytykać)

Musisz zrobić lepszą jakość zdjęć.Nawet nie zerknęlam na tekst bo po prostu odrzucało ... ;(.(bez najmiejszej urazy).Plakacik ... Dopracuj ... Zdjęcia ... Dopracuj ...
.I sobie wtedy pogadamy o tym fotostory.
Editrzeczytałam to w ciągu 10 s.!;(Za krótki!Piękny chrakter pisma ale dopracuj resztę!;(

Czy te zdjęcia są tak okropnej jakości specjalnie? Jeśli nie to zmień je na wyższą jakość. Ten odcinek jest bardzo krótki i ma kilka błędów interpunkcyjnych.
Na razie nie oceniań, zrobie to po kilku odcinkach

[Isi]

Te zdjęcia nie są słabej jakości, tylko po prostu rozciągnięte.
rychu, lepiej rób fotki albo z bliska (zamiast potem powiększać) albo przyciskiem Print Screen (klikasz Print Screen, wychodzisz z gry klikając znaczek Windowsa, wklejasz do Painta, zapisujesz, i idziesz z powrotem do gry)- dzięki temu będą większe. No ale może to się juz nie powtórzy.
Plakat jest dość pomysłowo wykonany.
Jak dla mnie to nie był pierwszy odcinek, tylko... wstęp. Tak, to było bardzo krótkie. Ale interesujące. Jestem ciekawa, co będzie dalej. Tekst napisany jest dobrze, jest jedna literówka:

Napisał rychu

Wiedziałem już to a pewno…

Poza tym "bladoniebieskie" piszemy razem, a nie osobno. Reszta w porządku.
Mam nadzieję, że kolejny odcinek będzie trochę dłuższy i że zdjęcia będą lepiej wyglądać.
Pozdrawiam

EDIT: Poprawiłaś zdjęcia, teraz są bardzo ładne. Choć mało ich, ale w końcu cały odcinek był krótki...

Odcinek czwarty!



-Pójdę otworzyć.
Jęknął ojciec. Ale czy mój ojciec?

[URL=http://imageshack.us][/URL


Wyszedł i przywitał się z tą kobietą, jaka już często do nas przychodzi…
-Witam, Pani Nowak!
-Na czym skończyliśmy, panie Diamond?
-Niech pani wejdzie!





-Może pani usiądzie?
-Dziękuję, panie Diamond. A może przejdziemy na,,ty’’? Jestem Iza…
-Ja jestem Dariusz… To jest Silver, moja, a właściwie… Wie pani, córka.
Ale co tata chciał mi powiedzieć? Czy to miało związek z NIĄ?




-No, czy już jesteś spakowana?
Spytała niespodziewanie ta zupełnie mi obca kobieta.
-Co/
Odpowiedziałam.
-Silver! Miałem Ci powiedzieć! To twoja matka!
Wyrzucił to z siebie. To jest moja matka?
-Zostawiłam cię pod opieką twego prawdziwego ojca. On zostawił cię w parku, gdzie znalazł cię twój przybrany ojciec. Jedziemy do mego domu. No już, pakuj się!




Czułam, że coś jest nie w porządku. Poszłam do łazienki. Otworzyłam szafę.
I wtedy usłyszałam krzyk. Krzyk mego przybranego ojca.

[NaNiKo]

No to czekam (Teraz zdjęcia są już ok-widze co na nich jest)

No, nie jest źle Dobrze piszesz, to plus. Patrząc na plakat, wydaje mi się, że jesteś pomysłowy, to też plus. No to teraz minusy Zdjęcia - myślę, że lepiej aby były jednakowej wielkości; odcinki też staraj się dawać dłuższe !
No to czekam na następny odcinek...
Pa!

Bardzo ładne, podoba mi się taki styl pisania. Tylko prosze o dłuższe odcinki

Dziękuję za wszelkie opinie. Odcinek drugi jest, wkrótce dam trzeci.