Zwariowana szkoła

[Caesum]

Odcinek 4 "Czy to koniec?"

- Patrzcie. - Powiedziała Patrycja. - Co on pali??.
- Nie wiem. - Odpowiedziałem.
- Na pewno ważne dokumenty. - Powiedział poważnym tonem Marcin.
- Masz rację. - Powiedziałem i wychyliłem się jeszcze bardziej by popatrzeć.
- Ciekawe kiedy odejdzie. - Powiedziała Patrycja.
- Już... - Powiedziałem trochę podniecony. Pobiegliśmy zobaczyć co takiego tam palił.
- Patrycjo, ty pójdziesz i przyniesiesz nam jedzenie. Marcin, ty i ja poszukamy czegoś w ogniu. - Powiedziałem. - O! Patrycjo! Przynieś jeszcze wodę. - Dodałem.
- Ok! - Krzyknęła Patrycja i pobiegła do szkoły. Po chwili wróciła taszcząc żarcie i wiaderko z wodą.
- Dzięki! - Powiedziałem i polałem trochę ognisko wodą. Od razu zgasło.
Zaczęliśmy szperać.
- Mam chyba coś! - Powiedziała po chwili Patrycja. - Słuchajcie:
...oszę żeby pan rozpalił ognisko z tych papierów. Wtedy przyjedzie mafia która dostarczy mi amunicji potrzebnej w razie gdyby jakieś dziecko chciało uciec lub by przeżyło w co wątpię. Proszę żeby pan tu wypalił też wszystkie moje książki, nie chcę by się bachory czegoś jeszcze dowiedzia...
- To tyle. - Powiedziała Patrycja. - Pójdę i schowam to do książki ok?
- Jasne. Rób co chcesz. - Powiedziałem i dodałem. - Pójdę z tobą.
- I ja! - Krzyknął Marcin.

- Dobra wsadź to i szybko z powrotem wsadź na miejsce. - Powiedział obojętnym tonem Marcin.
- Myślałam że od rozkazów jest tu Przemek. - Odpowiedziała troszkę rozzłoszczona Patrycja.
- Naprawdę? - Spytałem ale nikt nie odpowiedział. Patrycja wsadziła karteczkę i schowała książkę.
- Musimy naprawdę uważać. - Powiedziała po chwili.
- Ale najpierw musimy znaleźć amunicję i wyrzucić ją! - Dodał Marcin.
- Och, no tak. - Powiedziała.
- Ja się tym zajmę! - Krzyknąłem. - Wy zbierajcie informacje i uważajcie! - Po tych słowach odszedłem i zbiegłem po schodach na dół przed drzwi pokoju nauczycielskiego a potem do Gabinetu tej Pandory, Dyrektorki...
Zajrzałem do środka. Siedziała tam i dzwoniła gdzieś.
- Masz to? - Spytała.
- Jak to nie!? - Krzyknęła chwilę później.
- Musisz mi to przywieść! Szybko ty Leszczu! - Wrzasnęła i odłożyła z hukiem słuchawkę. Po chwili ciszy rozległy się tupania i musiałem szybko uciec bo dyrektorka chciała wyjść.
- O rany. - Pomyślałem.- i wszedłem do pomieszczenia. Już nie było tam półki z książkami. Pomyślałem że trzeba będzie poszukać w szufladach.
- Hmmm... tu niema, i tu też. Nigdzie nie ma... O zaraz. - Zobaczyłem pręcik który wziąłem do ręki. Widać że był jej potrzebny bo był wygięty przy jego końcu. Popatrzyłem jeszcze raz na szufladki.
- No tak! - Przypomniała mi się gra " Dracula 2 Ostatnie Sanktuarium ".Tam była podobna akcja. Popatrzyłem na pręcik a potem na szufladę.
- Zaraz... Ona się do końca nie otwiera! - Popatrzyłem jeszcze trochę i zauważyłem że jest tam przyczepione coś metalowego co uniemożliwiało dalsze wyciąganie się szufladki. Wziąłem pręt i odłamałem metalową część.
- Udało się. - Pomyślałem i wysunąłem do końca szufladkę.
- tak jak myślałem... Amunicja jest. - Wziąłem spluwę oraz amunicję i wyrzuciłem do śmietnika.

- Tak! Teraz nie będzie jej tak łatwo! - Pomyślałem i wyrzuciłem zawartość do kosza.
- O Przemek! Tu jesteś - Powiedziała Patrycja która dopiero wyszła ze szkoły. - Szukałam cię. Co wyrzuciłeś?
- Amunicję. - Odpowiedziałem.
- To świetnie! A czy znalazłeś nowe informacje? - Spytała.
- Wiem tylko że amunicja i spluwa dotarły na miejsce i że chciała to przed nami ukryć... - Powiedziałem.
- Jak? - Spytała gorączkowo Patrycja.
- Na końcu szuflady to chowała i zamknęła za pomocą tej metalowej części. - Po tych słowach pokazałem jej kawałek metalu z odrobiną drewna.
- Ojej. Przemek, W-F teraz. Choć szybko!

- Grać mi tu wy oszołomy bo jak nie to pięćdziesiąt pąpek! - Wrzasnął W-Fista. - Co wy wicherki pozłocone? Nie wiecie jak się gra?
- Wiemy! - Krzyknęliśmy.
- No to grać, no to grać, no to grać! - Ryknął na całe boisko.
- Dobra! - Krzyknął zdesperowany Marcin.
- Grać nie gadać wy ogórki w smalcu! - Wrzasnął W-Fista.
- Och ale tortury! - Powiedziała Patrycja do siebie. - Podaj mi Przemek!
- Ok! - Krzyknąłem i rzuciłem do Patrycji.
- Mam, mam, nie mam! - Krzyczała Patrycja
- Ty! Rzucaj lepiej! A ty mała nie umiesz łapać? - Ryknął Nauczyciel.
- Och... potworność... - Powiedziała Patrycja.
Lekcja minęła na słuchaniu okropnych wrzasków nauczyciela i jęków Patrycji.
Potem Poszliśmy na obiad.

- Dzieci! - Usłyszeliśmy głos i nim się spostrzegliśmy okazało się że siedzi obok Patrycji Dyrektorka.
- Dzieci. - Ciągnęła. - Więc. Jesteście tylko wy w szkole bo reszta się rozchorowała to pójdziemy do kina. Na koszt szkoły. Obowiązkowo. O 10:00 do w moim gabinecie, dobrze?
- yy... Dobrze... - Powiedziała Patrycja.
- Świetnie! - Odpowiedziała i poszła.
- No i co zrobimy? - Spytał Marcin dłubiąc w nosie.
- Błee... Nie rób tego. To obrzydliwe! - Powiedziałem
- Ok ale co zrobimy? - Powtórzył.
- Nie wiem... - Odpowiedziałem.
- Musimy uważać. - Powiedziała Patrycja. - Znalazłam takie bomby które mogą zniszczyć kawałek ściany, rozwalić ją. - Dodała.
- No i co to nam da? - Spytałem.
- Nie wiem... - Odpowiedziała smutnym tonem.
- Mam plan! - Krzyknął Marcin. - No to, kiedy będą zalewać szkołę benzyną i nas zamkną to my weźmiemy tą bombę i rozwalimy okno. Następnie wyjdziemy stamtąd i uciekniemy!
- Dobry pomysł! - Powiedziałem.
-Trzeba go trochę udoskonalić! - Dodała Patrycja.
- Masz rację - Powiedziałem i wszyscy poszliśmy do toalety poprawiać plan Marcina.

C.D.N.