"Wybacz mi mamo"

Ponieważ dopiero teraz przeczytałam całość, zastosuję moją starą skalę oceniania:

Odczucia po 1 odcinku:
Chaotyczne, ale ciekawe… Brakuje opisów, właściwie w odcinku nie ma czegoś, co ja nazywam ‘równowagą’ – dialogów jest o wiele za dużo, niż innych środków, za mało przemyśleń, za szybka akcja.
Odczucia po 2 odcinku:
Trochę dziwny wydaje się fakt, że po kilku chwilach znajomości już trzymają się za ręce i mówią sobie o swoich problemach… Nadal dręczyła mnie ta piekielna przewaga dialogów, ale chyba powoli zaczęłam się przyzwyczajać…

Dzień dobry, chciałaby widzieć się z panem Romanem.

Chciałabym

Odczucia po 3 odcinku:
Coraz bardziej dziwi mnie zachowanie Moniki – no, ale może ja nie na tym świecie żyję i normalne kobiety, które ‘uciekły’ z domu nocują w apartamentach poznanych w pociągu biznesmenów…

- Uwielbiam- wącha zapiekanki zachwycając się ich zapachem.

Chyba powąchała – żeby nie zmieniać czasu w którym piszesz

Odczucia po 4 odcinku:

Brakuje w kilku miejscach znaków zapytania np. tutaj:

Na pewno chcesz już teraz o tym mówić- dziewczyna była zdziwiona, że on chce tak szybko o tym rozmawiać.

Ale zakończenie jest naprawdę intrygujące ;>

Odczucia po 5 odcinku:

Rozmowa była nie słyszalna, można było usłyszeć tylko głos mężczyzny.

Błąd rzeczowy – jak mogła być niesłyszalna, skoro jednak słyszalna była?

I kilka powtórzeń np. ‘okulary’ w ostatnich linijkach tekstu.

Odcinek ciekawy… Dzieje się trochę, dialogów jest co prawda nadal za dużo, ale opisów też jest coraz więcej, także wszystko jest na dobrej drodze…

Ale ogólnie, FS jest dobre… W porównaniu do innych waham się między ‘całkiem niezłe’ a ‘przeciętne’ z powodu błędów stylistycznych przeszkadzających nieco w czytaniu… Ale na razie wstrzymam się do następnego odcinka, mam nadzieję, że będzie lepiej.

Pozdrawiam,
A.

LapisEdit: proszę, nie cytujcie fragmentów