Macie czasem poczucie winy kiedy mordujecie simy?

Napisał domsim

Nie żal mi zabijać simów.Co innego zwierzaki nigdy ich nie zabijam , smutno mi kiedy zwierzaki umierają (lol).Ja jak chce sie pozbyć zwierzaka oddaje do schroniska (oczywiście simowego) xP

mam to samo Chociaż Geni Kat mi było żal hehe. Najbardziej mi smutno jak opieka społeczna zabiera dzidziusia....tak strasznie te dziecko płacze :con:

Szczerość Ja bardzo żadko kogoś zabijam. Jak to robię, to dlatego, że muszę. Zwierzaka nigdy nie zabiłem, ba nawet mi nie uciekł, bym chyba nie wytrzymał tego psychicznie

Co do noza, ta strona jest po niemiecku, wiec sie nie orientuje. Moze ktos mi go przeslac? moj mail: [email protected]. A co do zabijania, kiedys zamienilem sie w Simowego Killera, bo potrzebowalem duzej dzialki z wieloma grobami Innym razem zrobilem minitelenowele - mialem malzenstwo Mateusza i Anny Student, i Anna zakochala sie w Adamie Dziadek. Potem Anna pojechala do pracy, a Mateusz nie mial punktow gotowania, robil obiad (bez czujnika, oczywiscie) i... No wiecie, co sie stalo Potem mialem blad: Anna polozyla sie spac w nowym lozku i nie mogla wstac. A potem mialem reinstalke gry i stracilem rodziny.

[Rocket]

szczerze mówiąc jeżeli chodzi o jedynkę to nigdy nie miałam poczucia winy czy czegoś w tym stylu. simy zbyt mało przypominały mi ludzi i jakoś nie obdarzałam ich uczuciami. co innego dwójka, jeszcze żadnego sima nie zabiłam, nie miałabym serca.

ja nie mam wyzutow jest nawet fajnie

Hmm... nie.
Jedynkowe Simy są mało realistyczne i nie przypominają ludzi. Poza tym The Sims to tylko gra. W Dwójce też nie mam wyrzutów... Tyle, że w dwójce już nie robię cmentarzysk, bo gra jest wystarczająco ciekawa bez tego xP

A ja nigdy nie zabijam simów. Jakoś tak nie potrafię w dwójce. W jedynce to co innego. Pamiętam te czasy gdy się robiło masowe mordy sąsiadów, brzydkich dzieci itp.

W jedynce robię klony osób, których nie lubię w klasie i zabijam je. Mwahahahahaha... A wiecie, że tych klonów było 20 ? Tyle ile osób w klasie oprócz mnie. I nie mam wyrzutów sumienia. Co innego w dwójce. Tam mam sumienie zabić tylko sąsiadów mojej simki z akademika. Tam było 50 przypadkowych simów.

Nigdy nie zabijałam simów, wydając z siebie demoniczne "muwahahahaha!" xd Jedyna simka, jaką w jedynce zabiłam celowo, umarła dlatego, że była za chuda i nie mogłam jej zmienić ubrania na to jak jest "średnio" gruba, więc ją zabiłam i zrobiłam jeszcze raz xD A poza tym nie przypominam sobie niczego takiego, jak już jakikolwiek sim umrze, to ze starości, chociaż to się zdarzyło tylko raz, bo zwykle gram z kodem aging off xd

Edit:

Napisał Fảlivrin

Najbardziej mi smutno jak opieka społeczna zabiera dzidziusia....tak strasznie te dziecko płacze :con:

Uch, te dzieci to ja bym chętnie zabijała xd Parę razy kazałam simowi wynieść dziecko na dwór, iść wziąć przysznic (bo na niego narzygało), zjeść coś, czasem też się przespać, i dopiero iść po to dziecko. Mwahahahaaaa!

Napisał Ametyzd

Edit:

Uch, te dzieci to ja bym chętnie zabijała xd Parę razy kazałam simowi wynieść dziecko na dwór, iść wziąć przysznic (bo na niego narzygało), zjeść coś, czasem też się przespać, i dopiero iść po to dziecko. Mwahahahaaaa!

Tak samo XD Nie mam serca do Simowych dzieci i dwójkowych i jedynkowych tym bardziej. XD W dwójce to jeszcze ujdą. Przynajmniej nie muszę kazać moim Simom przerywać wszystkich czynności żeby lecieć na drugi koniec olbrzymiej willi (), by nakarmić i olulać dzieciaka. XD
W TS2 to przynajmniej takie dziecko urośnie i może coś z niego będzie.
W rzeczywistości to co innego. XD Tak, mam serce . W realu lubię dzieci.