Życie simów według Irbis.

[Irbis]

Liv, Rumanzovia dziękuję za Wasze komentarze i witam jako nowe czytelniczki moich simowych opowieści

Liv jest tutaj dużo odcinków, ale nie są to odcinki zbyt długie, tak mi jest jednak wygodniej.
Lubię TS4 i dlatego gram w tę część simów pomimo braku małych dzieci, choć bardzo za nimi tęsknię. Ciągle liczę na to, że twórcy się zlitują i je dodadzą. Ale rzeczywiście, w poprzednich częściach rodziny wyglądały ciekawiej, gdy dzieci były bardziej zróżnicowane wiekiem.
Co do Gustawa, możliwe, że nie ma jego zdjęć z okresu niemowlęctwa, bo jakoś od początku za nim nie przepadałam i przyznaję, że nie traktowałam go sprawiedliwie. Tak już zostało i biedny Gustaw w dorosłym życiu też nie ma ze mną lekko
Przyznaję, że niemowlęta w TS4 nie mają zbyt wiele uroku. Za to dzieci są śliczne
I tak, Antoni zarabia nieźle na swoich obrazach, rzec by można, że ma z nich simoleonów jak lodu

Rumanzovia dziękuję za docenienie mnie w roli fotografa Wnętrza domów moich simów niebawem planuję pokazać w odpowiednim dziale, oczywiście nie wszystkie na raz
Losy rodzin będą połączone nie tylko przez przyjaźń dziewczynek, tyle mogę powiedzieć, reszty musicie się domyślać lub czekać na dalsze części
------------------------------------------------------------------------------

Życie rodziny Wichura
Część 21

Tymczasem u Gustawa i jego ukochanej wszystko szło bardzo dobrze. Para nadal się kochała tak samo jak w dniu, w którym się poznali.



Uwielbiali spędzać czas w swoim towarzystwie.



Uwielbiali również spędzać czas w towarzystwie swojego syna, z którego byli coraz bardziej dumni.



Zwłaszcza Ewa nieustannie wychwalała zdolności i osobowość swojego syna, bo przecież po tym, jak dwójka jej starszych dzieci odwróciła się od niej, został jej tylko Dominik, jej oczko w głowie.



Dominik rozpoczął swoją sportową karierę już w szkole średniej. Na poważnie zaczął trenować pływanie, odkładając boks na drugi plan. Po prostu okazało się, że pływanie nie dość, że jest dla niego przyjemniejsze, to również lepiej mu wychodzi.



Dominik, odkąd zaczął rozwijać swoje sportowe umiejętności, stał się w oczach rodziców znacznie lepszym simem. Widzieli oczywiście, że miewał czasami napady złości, jednak nie były one już tak częste jak wcześniej.



Dominik stawał się coraz lepszym pływakiem i wieść o tym rozchodziła się bardzo szybko. W szkole niemal wszyscy uczniowie wiedzieli kim jest Dominik Wichura, a sam Dominik bardzo to sobie cenił. Poczuł przedsmak sławy i postanowił korzystać z tego tyle, ile tylko się da.
Gdziekolwiek się pojawił, szukał towarzystwa dziewcząt, a one same się znajdowały. Nie wiadomo, czy to jego uroda tak zachwycała miejscowe simki, czy też chodziło tylko i wyłącznie o popularność, jakiej się dorobił. Tak czy inaczej młode simki lgnęły do niego jak ćmy do światła.



Dominik uwielbiał ten zachwyt w ich oczach.



Z czasem stawał się coraz bardziej pewny siebie. Rozpoczął wędrówki po nocnych klubach, gdzie mógł przebierać w simkach. Imprezy do rana stały się zwyczajem, bez którego nie potrafiłby już żyć. Dziewczyny zmieniał, jak przysłowiowe rękawiczki i choć one cierpiały, jego serce pozostawało zimne.











Jego przyjaźń z Aleksandrem nico przygasła, ponieważ ich zainteresowania były zupełnie różne. Aleksander nie miał ochoty włóczyć się z Dominikiem po imprezach, a Dominik nie miał ochoty włóczyć się z Aleksandrem po parkach. Nie znaczy to jednak, że przestali spędzać ze sobą czas. Aleksander choć nie pochwalał upodobań kuzyna i sposobu w jaki traktował simki, nadal dostrzegał w nim przyjaciela z dzieciństwa i nie chciał zrywać kontaktów. Dominik czuł to samo. Dlatego chłopcy, pomimo różnic w poglądach, dalej pozostawali najlepszymi przyjaciółmi.



C.d.n.