Życie Aurelii

Witam właśnie postanowiłam napisać foto-story więc nie bądźcie zbyt srodzy

Spis treści:
Odcinek 1
Odcinek 2
Odcinek 3
Odcinek 4
Odcinek 5
Odcinek 6 (przed ostatni)
Odcinek 7 (ostatni)
Ciekawostki
Plakat do nowego fs:


Plakat:

Przedstawienie postaci:

To jest Aurelia główna bohaterka na początku fostory jest jeszcze małym dzieckiem jej życie jest inne niż wszystkie.

Henryk-jest jej tatusiem robi wiele problemów

Helena-jest troskliwą mamą za swoją córką skoczyła by nawet w ogień
Reszte bohaterów poznacie podczas opowiadania.

Życie Aurelii
Odcinek 1

- Mamo!- Krzyczała dziewczynka jak zawsze prawie rozwalając łóżko.
- Już idę!
- Mamo!
- Już jestem kochanie. Nie płacz. Prosze to twoja butelka.
- Jajo! Jajo!
- Nie jajo tylko butelka.
- Cibałk! - Krzyczała rzucając butelką.
- To idź się bawić, a ja posprzątam.

- Heleno! - Krzyczał tata dziewczynki.
- Już, już!
- Zrób mi śniadanie, bo spóźnie się do pracy.
Dzień w rodzinie Goth mijał jak zawsze w pośpiechu lecz o 15.00 to się zmieniło.
- Córeczko zrobimy przyjęcie z okazji twoich urodzin. - Powiedziała Helena.
Zadzwoniła przez telefon i zaprosiła swoją przyjaciółkę i jej syna, który ma urodziny razem z Aurelią.
- Zdmuchnij świeczki złotko.
Nagle dwoje dzieci urosło wszyscy świętowali to wydarzenie.


Zadzwoniła telefon i dziewczynka go odebrała.

- "Dzień dobry. Czy jest Helena Goth?" - Odezwał się głos ze słuchawki.
- Tak.
- "Czy mogę z nią porozmawiać?" - Mówiła stary głos.
- Dobrzę zaraz ją zawołam. Mamo!
- Tak?!
- Telefon do ciebie!
- Już idę - Helena podeszła do telefonu.
Aurelia nie słyszała rozmowy lecz wiedziałą, że stało się coś złego. Jej mama nigdy nie płakała. Udalo jej się podsłuchać rozmowę rodziców.
- Dzwonił mój ojciec. - Mówiła szlochając Helena.
- Co powiedział?
- Moja mama nie żyje. - Płakała coraz głośnie jej ostatnie słowa były tak straszne dla dziewczynki, że nie mogła słuchać dalej. Pobiegła do ogrodu, żeby powiedzieć wszystko dla Filipa. Lecz go już nie było, bo impreza dobiegła końca. Szukała kogoś komu by mogła się zierzyć. Wokół niej nikogo nie było tyko mama, którą pocieszał tata. "A o mnie nikt nie pimyślał? Ciekawe czy mi powiedzą i tak to już mnie nie obchodzi wiem o wszystkim. Pobiegnę jak najdalej od domu. Tylko gdzie? Już wiem do lasu." W jej głowie przechodziły różne myśli. Ledwo wyszła z ogrodu, a już tata ją gonił.

- Aurelio poczekaj!
- Czego chcesz? - Odezwałą się płacząc.
- Więc już wiesz?
- Tak.
- Napewno nie wiesz wszystkiego.


Czego nie wie Aurelia?
Z kąd się wzieła ta nagłą śmierć babci?
To wszystko i jeszcze więcej w następnym odcinku.


CDN

I jak mam pisać dalej?

Wiem, że mało tekstu ale to mój pierwszy. Następny odcinek w sobotę (9.04.05). Jeśli się wyrobie to może być nawet jutro. Czekam na komentarze.