Przypomniałam sobie o tym, że blogi istniały! Przeglądałam swoje dawne wpisy i uświadomiłam sobie... co ta 17-letnia ja miała w głowie. Nie piszę tego z pogardą do młodszej siebie, raczej z dużą dozą empatii.
Jest ten piękny memik - "nie była bym sobą gdy była bym inna (sic!)". I choć mem śmieszy, tak w samym stwierdzeniu jest sporo prawdy. Nasze doświadczenia czynią z nas tych, kim jesteśmy obecnie. Z perspektywy czasu te wszystkie problemy wydają się być infantylne, bo teraz muszę...

Witam po długiej przerwie,wracam do gry

6 lat na forum.
Na tych rozkładających się szczątkach społeczności, obecnie będących zjadanymi przez robale i śmierdzących rozkładem tak bardzo że wszyscy boją się podejść. A ja w tym wszystkim chyba jestem nekrofilem.
Spędziłam tu ponad 1/3 swojego dotychczasowego życia. To trochę przerażające jak o się o tym pomyśli w ten sposób. Spędziłam 1/3 życia w czeluściach internetu, na forum o, o zgrozo, simsach. A potem się dziwię, że moje życie to jedna wielka kupa...
Sama nie wiem...

W zasadzie to jestem introwertykiem. I to skrajnym. Podejście do kogokolwiek kosztuje mnie sporo nerwów. A że nieokazywanie emocji, z wyjątkiem skrajnych mam opanowane do perfekcji to nic, tylko mnie wsadzić do Finlandii czy Japonii.
I cóż - lubię ciszę i spokój, co dla mnie jest nieosiągalne.
A co ciekawe, to w rodzinnym gronie łatwo mnie poznać - prawie nigdy nic nie mówię, ewentualnie wtrącę zdanie lub poproszę o kawę czy herbatę. Nie czuję jakieś wielkiej potrzeby gadania.

Przez ostatni tydzień byłam okrutnie chora - gorączka, katar, kaszel, totalne odizolowanie od świata i pocenie się pod pięcioma warstwami ubrań podczas oglądania seriali i unikania obowiązków (#studia, nie polecam). Wcześniej, przez całe święta byłam w domu, dzień przed sylwestrem złapała mnie grypa żołądkowa, więc byłam zmuszona zostać zamiast jechać do Warszawy by świętować ze znajomymi. Po Nowym Roku pojechałam do siostry, zająć się moją 2-letnią chrześnicą, którą widzę raz na 3-4 miesiące. Tam...