cerastes

Podobnie i Nabokow - on w młodości emigrował z Rosji, a jego powieści (na przykład "Lolita") umiejscowione były raczej w realiach amerykańskich, nie rosyjskich. Jak wynika z notki biograficznej załączonej do kupionej przeze mnie książki, jego rodzina była kosmopolityczna, a on nauczył się pisać najpierw po angielsku, a dopiero później po rosyjsku.
Hmmm... A przed Sylwestrem - jak robią te całoroczne analizy, podsumowania, programy w stylu "Przeżyjmy to jeszcze raz"... ? Czyż to nie jest w pewien sposób przytłaczające?
Na imprezę się nie udałem, bo praktycznie nikt z moich znajomych się tam nie wybierał. A płacenie 13 złotych za wstęp, żeby pogapić się na obcych ludzi, to jakieś nieporozumienie. Dlatego też pojechałem do kolegi, u którego pooglądaliśmy filmy i pogadaliśmy o bzdurach. Nic nie piliśmy - z przyczyn rozmaitych.

Zresztą po co Ci wiedzieć takie rzeczy? Już raz chyba wspominałem, że nie jestem tzw. no-lifem. Po odejściu sprzed komputera też toczę jakieś życie.

Śmiem polemizować z tezą, że największy wpływ na myślenie ma pierwsza część życia. Weźmy taki przykład: Isaac Bashevis Singer. Urodził się i wychował w Polsce, choć oczywiście w środowisku żydowskim. Nasz kraj opuścił mając lat 31 (a więc można chyba uznać, że w wieku dojrzałym) i swoje największe dzieła stworzył w Stanach Zjednoczonych, gdzie zmarł. Pisał w jidysz i bodajże po angielsku. Tak więc że jest żydowskim pisarzem o żydowskim sposobie myślenia - to pewne. Ale zachodzi pewien dodatkowy problem: czy uznać go za twórcę żydowsko-polskiego (a wówczas - pomimo że po polsku nie tworzył - moglibyśmy go uznać poniekąd za swojego; tym bardziej, że akcja wielu jego opowiadań toczy się właśnie w Polsce), czy też żydowsko-amerykańskiego (bo tam spędził większość życia, zrobił karierę i zmarł). O ile dobrze się orientuję w poglądach Wielkich Badaczy Literatury, to jakoś brak zwolenników pierwszej opcji.

(c.d.n.)

Klasycy - rozumiem, że pisarze tej miary, co Dostojewski i Tołstoj? Nie czytuję ich raczej, co nie znaczy, że jestem do nich negatywnie nastawiony. "Zbrodnia i kara" (lektura co prawda) nawet mi się podobała, a z twórczości Dostojewskiego chciałbym jeszcze kiedyś (w bliżej nieokreślonej przyszłości) przeczytać "Idiotę" albo "Zapiski z martwego domu" (w "Innym świecie" Grudzińskiego jest dużo odwołań do tej ostatniej książki - stąd moje zainteresowanie).
"Wojnę i pokój" Tołstoja to będę czytał co najwyżej na emeryturze (jeśli jej w ogóle dożyję).

(c.d.n.)

Też nie lubię aż takiej pompy i wrzawy. Chociaż i tak Święto Zmarłych to nic w porównaniu z Bożym Narodzeniem - jakże wnerwiające są te reklamy w stylu "Coraz bliżej Święta" w połowie listopada, kiedy to wielu jeszcze tkwi jedną nogą w Zaduszkach albo w Święcie Niepodległości.
Złap oddech i pozbądź się nerwów po tym wydarzeniu - nabierzesz sił do rozpoczęcia ponownej pracy.

Dobranoc.

P.S. W opowiadaniu spróbuję postawić pytanie: "Czym jest męskość?"

Nie ma się co dziwić - Ślepowron nie bez powodu otrzymał swój tytuł. Wszak mam go za jednego z najbardziej inteligentnych (a jednocześnie bynajmniej nie przemądrzałych) ludzi, jakich spotkałem w liceum.
Na imprezę chyba pójdę. Zawsze jeszcze mogę się zgadać z kimś w ciągu dnia.

No w sumie fakt. Tylko co jeszcze? Jakieś antyki zapewne. :-)
Co do książki - wiem, że kontrowersyjna. Właśnie dlatego po nią sięgnąłem. Przeczytałem gdzieś jej streszczenie (zapewne bardzo powierzchowne), no i uznałem, że musi być ciekawa.
Nie trafiłaś - wolę raczej literaturę niemiecką, a konkretnie to jednego jej przedstawiciela. Co zaś się tyczy Nabokowa, to jego przynależność narodowa jest dość kontrowersyjna. Urodził się w Rosji, ale w wieku 20 lat z niej wyemigrował. Kiedy zaś osiadł w USA, to zaczął pisać po angielsku (także "Lolitę" stworzył w tym właśnie języku). W jednym ze słowników znalazłem nawet określenie "powieściopisarz amerykański".

A tak bardzo chciałem tego uniknąć. Nie chcę "szpanować swoim piciem", jak to określił Geniusz ze Stawiszcza herbu Ślepowron. Po prostu wolałem być szczery i napisać, jakie miałem plany na dziś.
Nie zapominaj, że gdybyś nie pytała o przyczynę mojej czwartkowej niedyspozycji, to temat mojego picia w ogóle nie byłby poruszony. Szczerość mnie zgubiła.
Tą książką była "Lolita" Władimira Nabokowa.
Praca w antykwariacie? Hmmm... Układanie książek na półkach, katalogowanie, sprzedaż, kupno... Co tu ciężkiego? ;-)
Nie lubisz ponurej atmosfery Zaduszek czy też tłoku, jaki w Dzień Wszystkich Świętych panuje nie tylko na cmentarzach?
Błąd w grze? Wnioskuję, że na tyle poważny, iż całą pracę musisz zaczynać od nowa?

Będę pisał to niemalże na gorąco. Fakt, że ktoś czeka na kolejną część, bardzo motywuje do pracy.

Dobry wieczór
Dzięki wytrwałości na pewno znajdziesz rozwiązanie Trzymam kciuki, bo jak już wspominałam, dawno nie miałam okazji podziwiania Twoich dzieł, najwyższa pora to zmienić

U mnie dziś wreszcie wyszło słońce i oczywiście wykorzystałam to i udałam się na długi spacer. Właściwie trochę zmarzłam, ale i tak było przyjemnie Teraz niestety boli mnie głowa, ale i tak ostatnio jakoś mniej mi dokucza.
A Ty jakie masz dziś samopoczucie?

Dzisiejszy wieczór wydaje mi się jakiś zupełnie bezideowy. Kolega, z którym miałem pić, ma problemy zdrowotne, a cała reszta ma już inne plany. Jutro impreza, a ja nie wiem jeszcze, z kim i czy w ogóle pójdę.
Optymizmem napawa tylko fakt, że kupiłem w antykwariacie książkę, o którą przez kilka miesięcy bezskutecznie starałem się w bibliotece. No i to, że przychodzą mi do głowy pewne szczegóły odnośnie kolejnego opowiadania.
A co u Ciebie?

P.S. Daj spokój, wyglądam jak gimnazjalista albo typ z podstawówki. W ogóle brak mi powagi, jaką dawał zarost.

Witaj aniołku
Czy udało Ci się rozwiązać problem z nieszczęsną aplikacją?

W moim odczuciu jesienna szarość chyba spotęgowałaby uczucie rozbicia
i dodatkowo mogłaby wywołać stan przygnębienia, czy smutku.
Korzystaj więc z chwil słonecznych, albo... zamień się ze mną
Tak mi tego słońca brakuje...