cerastes

Nie, użyłem słowa "melina", ponieważ rodzina tak nazywała miejsce, gdzie piłem. W praktyce było to zwyczajne mieszkanie w bloku, w którym zwykle się walało trochę puszek i butelek po piwie, niekiedy też po wódce. No i był tam trochę taki artystyczny nieład. :-)
Pierwotnie chciałem to słowo wziąć w cudzysłów (a ostatecznie walnąłem ten znak zapytania w nawiasie), ponieważ:
1. Pragnąłem podkreślić swój dystans do takiego epitetu względem tego miejsca.
2. Tak już się umownie przyjęło mówić o tym jakże ciekawym zakątku, niezależnie od jego faktycznego stanu.
W żadnym wypadku nie chodziło mi o wywoływanie emocji i tworzenia jakiejś legendy na swój temat. Owszem, chciałbym mieć ciekawą biografię, ale nie zamierzam tego osiągać jakimś nachalnym lansowaniem się i koloryzowaniem rzeczywistości.

Legendy zamkowe? Może o tym skarbie Inków... gdzie to? W Niedzicy?
A czy z zamkiem Czocha nie wiązała się fabuła "Tajemnicy twierdzy szyfrów"?

"Roztrwoniłem życie emocjonalne"??? Czy to nie za wielkie słowa? Chyba o to chodzi z aspiracją romantyczną, żeby były miłostki zamiast tej "jednej wielkiej miłości".
A cieszę się, że oceniasz jego życie jako zabawne. Bo o to mi właśnie chodziło - żeby wesoły i kolorowy żywot Zbysław prowadził. Tu kochanka, tam kochanka, tu wakacje (po chamsku - samemu wyjeżdżał, żeby szukać kolejnych zdobyczy :-> - niestety się nie udało)... Do tego kilkakrotne zwycięstwo w zawodach kucharskich, trochę wykopanych skarbów... Ale co w tym wszystkim przygnębiającego?

Już spieszę z odpowiedziami.
Jolki Rutowicz nienawidzę. Jest bardziej pusta niż sklep mięsny za komuny i bardziej plastikowa niż zestaw klocków "Lego". Z własnego debilizmu robi widowisko (co jeszcze w ostateczności można wybaczyć) i bierze za to DUŻE pieniądze (grrr...).
"Wielkiego Brata" też oglądałem - przypadkowo. Dość często w melinie (?) włączony był telewizor, no i wtedy zaznajomiłem się nieco z zachowaniami pani R. Odrażające.
Czyli na dobrą sprawę dobrze obstawiłaś, bo - jak pisałem - nie znoszę, jak ktoś mnie olewa. Kto wie, czy to nie gorsze od potępienia. Czasem robię coś, żeby zwrócić na siebie uwagę, ale staram się nie lansować za wszelką cenę.
O nie... Chojnika to ja bym nie odgadł za Chiny. Nigdy nawet nie słyszałem o tym miejscu. A szlak piastowski - hmmm... Coś mi to mówi. Którędy on przebiega? Jakoś na południu, by ostatecznie skręcić ku Wielkopolsce? Bo Jelenia Góra to tak bardzo blisko czeskiej granicy.

Zauważany czy anonimowy? To zależy od sytuacji. Nie lubię być olewany, ale i nie znoszę, gdy ktoś mnie stawia w centrum uwagi. Nie jestem Jolką Rutowicz, żeby mnie nagminnie fotografować, nagrywać i przeprowadzać ze mną wywiady.
Ciekaw jestem, co niby obstawiłaś i na ile trafiłem.

Tak, dość często ją stosowałem. Nie uważam, żeby wszyscy musieli o mnie wszystko wiedzieć, a nie mam talentu do kłamstw (jeśli notoryczne łganie można nazwać talentem).

Co do zamku - jeśli to nie Ogrodzieniec, to ja się poddaję.

Dobry wieczór aniołku
Chociaż nic nie wiem o Twoich problemach, to jestem pewna,
że będzie lżej i z całego serca Ci tego życzę...
Jeśli chodzi o mnie, wciąż mam zmienne nastroje, czasem pełna euforii, innym razem totalnie przygnębiona. Nadal walczę sama ze sobą...
Jesień jest cudowna i obfituje w melancholijne nastroje, zmusza do refleksji
i pozwala delektować się długimi wieczorami.

Hmmm... A więc jednak widzisz w tłumie tę zaletę, że można poczuć się anonimowym? A nie masz wrażenia, że ta ludzka masa może Cię rozgnieść, a Ty ze względu na tę Twoją anonimowość nie zostaniesz zauważona?
No wiesz, zbyt przyjemnie się wtedy nie szło. Też myślałem tylko o znalezieniu ciepłego kąta. Ale za to jak przyjemnie się patrzyło na doliny, w których świeciło słońce. Takie słoneczne wyspy w morzu tej "romantycznej natury".
Mówienie półprawdy to świetny wybieg, gdy człowiek nie chce kłamać, a boi się konsekwencji całej prawdy.

Witaj aniołku Co u Ciebie?

W ogóle to przemyślałem sobie tę całą naszą "konwersację" (jak to jest szumnie nazwane) i aż chwilami nie mogę pojąć tego, że mogłem być taki chamski. Przepraszam.

Dobranoc.

Owszem, lubię podróżować, ale jeśli chodzi o zwiedzanie starych budynków, to raczej jakichś ruin albo innych zapadłych miejsc. Nie lubię tłoku, ciągłego trzaskania aparatów fotograficznych, itp.
Wycieczki po górach też mi się podobają. Nawet jak odbywają się w deszczu, mgle i wietrze, a do tego przy temperaturze +12 st. C (jak to było na przykład w Bieszczadach rok temu).
W ogóle lubię łazić - po górach, po plaży, po nizinach. Tylko samemu mi się nie chce; wolę, jak ktoś do mnie dołącza.

Wiesz, bo można zmienić obraz sytuacji, nie przecząc prawdzie. Załóżmy, że pobiłem gwałciciela w akcji. Mówię prawdę: "Pobiłem człowieka" - i możesz mnie wziąć za bandziora. Ale powiem: "Pobiłem człowieka, który gwałcił jakąś kobietę" - i to już zmienia obraz sytuacji, a prawdzie nie przeczy.
I po takiej emocjonalnej akcji żałujesz i roztrząsasz wszystko?

Tam w tle to jest jakaś wieża? Baszta? Fragment murów?