Samanta

[Fiorella]

Dziękuję wszystkim za oceny i rady jak robić zdjęcia. Teraz daję drugi odcinek mojego pierwszego fotostory. Mam nadzieję, że te zdjęcia będą lepsze, starałam się.

ODCINEK 2

Samanta przyjechała do domu. Zjedła obiad razem z mamą, tata jeszcze nie wrócił z pracy. Samanta postanowiła w duchu, że porozmawia z mamą o zmianie swojego wyglądu. W końcu jej mama zna się na modzie i kosmetykach. W trakcie obiadu przyszedł Tom. miał bardzo zmartwioną minę, ale Samanta tego nie zauważyła. Poszła do swojego pokoju odrobić lekcje. Po godzi nie pstanowiła, że porozmawia z mamą. Poszła do salonu. Usłyszała kawałek rozmowy rodziców:


- Trzeba jej powiedzieć, może wtedy zrozumie naszą decyzję - powiedział Tom
- Jest jeszcze za młoda - zaoponowała Jane
- To niby kiedy? - spytał Tom
- Najpierw musimy mieć pewnosć, jak na to zareaguje - szybko odpowiedziała Jane, bo zobaczyła córke w drzwiach. Samanta postanowiła, że nie powie rodzicom co słyszała. Nawet nie chciała wiedzieć o czym rozmawiali.
- Przyszłam napić się soku - powiedziała i dodała - mamo możemy porozmawiać?
- Oczywiście, że tak - odpowiedziała mama i odetchneła z ulga myśląc, że córka nie słyszała ich rozmowy.
- Jak było w szkole? - spytał Samantę tata, jakby bał sie, że spyta o czym rozmawiał z Jane
- Pierwszy dzień upłynał mi bardzo miło, poznałam nowe koleżanki.
- To wspaniale, ale teraz muszę trochę popracować - powiedział i udał się w stronę gabinetu. Samanta i Jane poszły do salonu.


Mama spytała co sie stało, że chciała porozmawiać. Samanta opowiedziała jej o wszystkim co się działo w szkole i o tym, że chce zmienić wygląd. Jane ucieszyła się na tą wiadomość. Zawsze chciała aby jej córka lubiła się malować i stroić. Ale była bardzo dobrą matką więc nigdy nie zachęcała do tego córki, wiedząc, że się nie zgodzi. Oczywiście sie zgodziła pomóc Samancie.
Zblizał sie już wieczór. Jane przygotowała kolację. Zjedli ją całą rodziną i Samanta po raz pierwszy zaczęła cieszyć się z przeprowadzki. Po kolacji poszła spać. Szybko zasnęła.


Rano obudziła się w świetnym humorze. Nie mogła się doczekać zmiany wyglądu. Szybko wstała z łóżka i jeszcze w pidżamie pobiegła do sypialni rodziców. Mama już nie spała, właśnie chciała isć zrobić śniadanie.
- Mamo to pomożesz mi? - spytała Samanta
- Tak, ale na początku choć zrobimy śniadanie dla nas i dla taty, dobrze Samantusiu? - powiedziała Jane
- Zgadzam się, tylko proszę nie mów do mnie jak do małej dziewczynki - odpowiedziała Samanta.
Wszyscy razem zjedli bardzo dobre śniadanie i Samanta i jej mama udały się do sypialni.


Samanta usiadła przy toaletce mamy. Jane zrobiła jej śliczną fryzurę, lekko ją umalowała. Samanta ubrała się w zwiewną bluzkę i dżinsy. Gdy tata ją tak zobaczył, powiedział, że mogłaby startować w konkursie miss. Wszyscy zaczęli się śmiać.
Gdy nadeszła odpowiednia godzina Samanta zaczęła się zbierać do szkoły. Po pieciu minutach była gotowa i pojechała razem z tatą.


Jak tylko weszła do budynku dopadła ją Andrea i Ana.
- Wygladasz super - powiedziała Andrea
- Oto chodziło. A tak swoją drogą to gdzie kupiłaś tą bluzkę? - spytała Ana
- Dziekuje wam. Co do bluzki to kupiłam ją już bardzo dawno, w mieście gdzie kiedyś mieszkałam - odpowiedziała Samanta
- Może pójdziemy razem na zakupy, na przykład w sobotę? Oczywiście z Mandy i Aną - spytała Andrea
- Bardzo chętnie ale muszę jeszcze porozmawiać z rodzicami. Może coś już zaplanowali, ale...- nie zdążyła odpowiedzieć Samanta, bo dzwonek przerwał im rozmowę.
Reszta dnia w szkole upłyneła Samancie bardzo szybko i szczęśliwie. Po lekcjach stała już mama. O dziwo w samaochodzie, przy kierownicy, był równiez tata. Całą drogę rozmawiali. Samanta opowiadała o szkole i koleżankach. Gdy wrócili do domu mama podała obiad. Gdy Samanta skończyła jeść i chciała isć już do pokoju tata sptał czy mogą porozmawiać w salonie. Samanta zgodziła się. Z resztą nie widziała w tym nic dziwnego.


- Musimy ci coś powiedzieć - zaczęła Jane
- Właściwie nie wiemy jak zacząć - powiedział Tom
- Zacznijcie od początku - powiedziała żartując Samanta
- Bo wiesz kochanie, my się rozwodzimy - szybko powiedziała mama
- Co??? Wy??? Przecież wy się nawet nie kłócicie!!! - wykrzyczała Samanta
- Zrozum nas córeczko, my się nie kłócimy bo cały czas jesteśmy przyjaciółmi. - odpowiedział Tom. Miał bardzo smutną minę.
- My się już nie kochamy i zdecydowaliśmy, że każdy z nas pójdzie swoją drogą. - powiedziała Jane i łzy napłyneły jej do oczu. Ale Samanta tego nie zauważyła. Szybko poszła do swojego pokoju i zaczęła płakać.


Płakała cały wieczór. Nie mieściło jej się to w głowie. Myślała, że rozwód bierze się wtedy gdy rodzice się ciągle kłócą i nie moga ze soba wytrzymać. Oni się nigdy nie kłócili. Czy coś jest nie tak? Dlaczego się rozwodzą? Co teraz z nią będzie? Te pytania nie dawały jej spać. Miała nadzieję, że to wszystko zły sen.

Mam nadzieję, że podobał wam się drugi odcinek. Proszę o surowa krytykę. Mam nadzieję, że zdjęcia są lepsze od poprzednich. Jeśli nie to proszę mówcie mi nad czym mam jeszcze popracować.

niewiem czemu treśc mi sie troche nie klei no i czemu cały czas powtarzasz Samanta Samnta, no i Samantusia?? Wystrczy zwykłe "Sam" bo to nietlyko męskie imie no i rozwód?? niebyło widać żadnego powodu no i tak nagle lepiej by było już jakby jej matka zlapała jej ojca na zdradzie czy coś

Napisał Nati

niewiem czemu treśc mi sie troche nie klei no i czemu cały czas powtarzasz Samanta Samnta, no i Samantusia?? Wystrczy zwykłe "Sam" bo to nietlyko męskie imie no i rozwód?? niebyło widać żadnego powodu no i tak nagle lepiej by było już jakby jej matka zlapała jej ojca na zdradzie czy coś

To jest jej sprawa, czy pisze pełne imię, czy zdrobnienie... i nie powinnaś się tego czepiać ;/

A co do FS: na razie mnie nie wciągnęło, lekko nudnawe. I mam taką uwagę: Samanta wygląda okropnie po "przemianie"...

[Fiorella]

Przepraszam, że tak długo nie dawałam nowego odcinka. Dopiero dzisiaj dokończyłam robić zdjęcia i tak wyszło.



ODCINEK 6

Teraźniejszość.

Po usłyszeniu tego imienia dziewczyna była pewna, że to jej matka.
- Mamo!!! Co ty tutaj robisz???!!! – krzyknęła Samanta
- Samanta!!! Nie powinnaś być w… - zaczęła Jane
- Nie zadawaj mi pytań, bo to chyba mi powinnaś coś wytłumaczyć, prawda?! – przerwała jej dziewczyna
- Masz rację muszę ci wyjaśnić parę rzeczy. Ale nie tutaj, chodźmy do mojego gabinetu. – powiedziała Jane i zwróciła się do mężczyzny stojącego obok niej – Mark, ja idę z córką sam się tym zajmij.
Facet odszedł, a Samanta z mamą poszły do gabinetu. Było to ciemne pomieszczenie, podobne do innych. Na biurku stał laptop, na ścianach znajdowały się różne elektroniczne urządzenia.
- Siadaj – powiedziała Jane do córki

[IMG]http://i32.************/2mmz4uh.jpg[/IMG]

- Tu możemy spokojnie porozmawiać – dodała
- Mamo, ja nie wiem o czym – rzekła Samanta
- Jak to? Nie chcesz żebym ci wszystko wyjaśniła? – spytała kobieta
- Wiesz, jeszcze przed chwilą byłam wściekła, chciałam wiedzieć wszystko, ale teraz pomyślałam, że skoro przez te wszystkie lata trzymałaś to w tajemnicy to teraz może lepiej będzie jeśli nie dowiem się co tu robisz i kim naprawdę jesteś. – powiedziała dziewczyna
- Nie. Ja już dawno chciałam ci wszystko wyjaśnić. Tylko nie potrafiłam znaleźć odpowiedniego momentu. Tu nie chodzi wyłącznie o mnie, twój tata również jest w to zamieszany. – odpowiedziała Jane
- Co chcesz przez to powiedzieć ? – spytała Samanta
- Więc chodzi o to, że… - nie zdążyła dokończyć, ponieważ zawył jakiś dziwny alarm i od razu wstała do komputera.
- Samanta chodź prędko, nie wiem co to może być, ale musimy stąd iść. – krzyknęła Jane
Wyszły na korytarz. Przebiegły kawałek

[IMG]http://i28.************/2jf172t.jpg[/IMG]

Dziewczyna zauważyła, że jej mama znała wszystkie zakamarki tego budynku. Wreszcie dostały się do pewnych drzwi. Samanta od razu poznała, że to jej pokój tego Marka. Tu usłyszała rozmowę Marie, gdy po raz pierwszy wyszła z tego pomieszczenia, w którym ją zostawiono. Weszły do środka. Siedział tam Mark.
- Co się stało??? – spytała na wejściu mama nastolatki
- Mamy… pewien kłopot… awaria techniczna… - zaczął tłumaczyć mężczyzna
- Siadaj – zwróciła się Jane do córki
- Możemy na chwilkę porozmawiać sam na sam? – spytał Mark

[IMG]http://i26.************/2jdp940.jpg[/IMG]

- Oczywiście, Sam posiedź tu chwilkę, ja zaraz wrócę – powiedziała kobieta do dziewczyny
- Ok. – szybko odpowiedziała Samanta. Jane i ten mężczyzna weszli do pokoju obok, z którym dzieliła ją tyko szklana ściana. Nie była dźwiękoszczelna, ponieważ Samanta trochę słyszała o czym rozmawiają.
- Ktoś się włamał… baza danych… - mówił Mark
- Jest źle… nasze zadanie… - odpowiedziała Jane
- Zrobiliśmy wszystko co konieczne… nie wiem… - powiedział facet. Jeszcze chwilę rozmawiali, dziewczyna nie słyszała więcej. Mama wyszła lekko zdenerwowana.
- Coś się stało? – spytała Samanta
- Nie będę cię okłamywać, mamy poważny problem, ale nie będę ci tłumaczyć teraz. Myślę, że po takim obrocie sprawy lepiej będzie jak wrócimy do domu. – powiedziała Jane
- Też tak myślę, poza tym powinnyśmy dokończyć rozmowę. – stwierdziła nastolatka
- Skoro tak to twój samochód stoi w garażu nr 3 – wtrącił się Mark
Wyszły z pomieszczenia i poszły długim korytarzem. Dotarły do windy, pojechały w górę. Znalazły się przed wielkimi drzwiami. Jane wyjęła elektroniczną kartę, wbiła parę kodów, docisnęła palec, aby sprawdzić czy odciski się zgadzają. Drzwi się otworzyły. Przed oczami Samanty ukazał się garaż i nowoczesny samochód, którego nigdy wcześniej nie widziała.
- Wsiadaj z przodu, drzwi są otwarte. – powiedziała Jane, Samanta wykonała to polecenie bez oporu.

[IMG]http://i30.************/34ys9w6.jpg[/IMG]

Po chwili kobieta usiadła za kierownicą i odpaliła auto. Zasuwa garażowa się otworzyła. Wyjechały na jakąś boczną drogę.
- Co to za samochód? – spytała Samanta
- Można powiedzieć, że mój służbowy. – odpowiedziała Jane – Ale, chciałaś zapytać o cos innego, prawda?
- Masz rację. Więc, możesz mi powiedzieć co się stało i dlaczego byłaś taka zdenerwowana po rozmowie z Markiem? – Samanta, była bardzo ciekawa co jej odpowie mama.
- Chodzi o to, że mieliśmy włamanie do naszej bazy danych. To znaczy ona ma świetne zabezpieczenia, ale raz były jakieś dziwne odczyty i chyba ktoś skopiował nasz plik. – brzmiała odpowiedź. Samanta miała wrażenie jednak, że mama nie jest z nią do końca szczera, ale już się nie odzywała. Jechały już dość długo, gdy nagle Jane powiedziała:
- Ten samochód jedzie za nami już od dłuższego czasu, zauważyłaś?
- Który? Ten czarny? – zdziwiła się Samanta
- Tak ten czarny.
- Wiesz kto to? –spytała dziewczyna
- Nie, ale nie podoba mi się to. – powiedziała kobieta. Dodała gazu, przyśpieszyły. Tamten czarny również. Skręciła w boczną uliczkę. Zrobił to samo.
- Nie ma wątpliwości, śledzą nas. – stwierdziła kobieta
- Szkoda, że mają zaciemnione szyby. – rzekła Samanta
- Nie ma się czemu dziwić, przecież nie chcą, żebyśmy ich widziały.
Wjechały na ciemną drogę. Była już noc. Czarny samochód zaczął się zbliżać, aż w końcu zajechał im i próbował zepchnąć na pobocze.

[IMG]http://i27.************/rsdlqq.jpg[/IMG]

Samanta zauważyła, że jej mama robi świetne manewry, ma w tym doświadczenie. Porządnie przyspieszyły. Tamten gonił je wytrwale. W końcu wjechały do zaludnionej części, gdzie było mnóstwo innych pojazdów. Łatwiej teraz było zgubić ten samochód. Nadarzyła się świetna ku temu okazja. Jane zauważyła zmieniające się światła, przyśpieszyła, wyprzedziła dwa samochody i przejechała na żółtym. Czarny pojazd utknął na światłach, nie mogąc ominąć dwóch stojących przed nim. Dalej na spokojnie pojechały w kierunku domu. Gdy były już na miejscu, Tom czekał na nie w korytarzu.
- Dobrze, że jesteście – powiedział na powitanie
- Też się cieszę. Wiesz o tym, że… - powiedziała Jane
- Wiem o wszystkim – przerwał Tom

[IMG]http://i27.************/2n16t1t.jpg[/IMG]

- To może teraz wy coś mi wytłumaczcie. – wtrąciła Samanta
- Masz rację jesteśmy winni ci wiele wyjaśnień, ale jest dwunasta w nocy, więc proponuję to przełożyć na rano. – stwierdził Tom
- Dobrze to ja idę spać. Biorę was za słowo. – odpowiedziała Samanta i udała się w stronę pokoju. Później powiedział jeszcze do Jane:
- Mamy już pierwszy odczyt, ale trudno cokolwiek stwierdzić.
- I tak się cieszę. Myślę, że dalsza praca przyniesie efekty. A teraz jestem bardzo zmęczona i idę już spać. – odpowiedziała kobieta
- Masz rację, ale jest jeszcze coś. Nie jestem pewien, ale Samanta… a z reszta przełóżmy tą rozmowę na kiedy indziej. Dobranoc. – powiedział Tom
- Dobranoc – Jane poszła spać.
Rano Samanta wstała bardzo późno. Szybko się ubrała w cokolwiek i zeszła do kuchni.
- Witaj córeczko! Jak się spało? – krzyknęła Jane
- Bardzo dobrze.
- Zrobiłam śniadanie, proszę
- Myślę, że powinniśmy porozmawiać. – powiedziała Samanta
- Po śniadaniu, razem z tatą. – odpowiedziała mama
- A gdzie on teraz jest? – spytała dziewczyna
- W gabinecie, już jadł
Po śniadaniu Jane i Samanta usiadły w salonie, po chwili przyszedł Tom.

[IMG]http://i28.************/117wjrd.jpg[/IMG]

- Nie wiem od czego zacząć… chodzi o to, że ja i mama jesteśmy tajnymi agentami… - zaczął niepewnie Tom
- Pracujemy nad pewnym projektem i nastąpiły komplikacje. – powiedział Jane
- Można wiedzieć nad jakim projektem? – spytał Samanta. Zapadła głęboka cisza. Rodzice patrzyli na siebie, nie wiedzieli co maja powiedzieć.


To tyle. Mam nadzieję, że się spodobał. Proszę Was o szczere komentarze.

[Swistaq]

Napisał Fiorella

Jane i ten mężczyzna weszli do pokoju obok, z którym dzieliła ją tyko szklana ściana. Nie była dźwiękoszczelna, ponieważ Samanta trochę słyszała o czym rozmawiają.

Jak już mam się czepiac,to zamiast słowa "ponieważ " powinnaś użyc np. dlatego. Poza tym Foto story świetne.