Heltemodig

[Invidia Semper]

Uuq.
Chyba nie do końca czytałeś, albo oglądałeś zdjęcia bo Heltemodig się już skończył
A pomysły...z nudów!

Carolina, ee no trochę dziwna jestem, nie zaprzeczę!

Ellie z tymi pochwałami to różnie bywało;p

no cóż, może mimo wszystko ktoś jeszcze się wypowie na temat tego FS, zanim odejdzie ono w niepamięć?

[Volturia]

Hm.. Właściwie to gdybym pisała tak fantastyczne treści, również pytałabym ludzi, czy o nich nie zapomnieli
Co do odcinka:
1. Havil nie może być zły w łóżku, nie nabrałabym się na to
2. Hm... Śmierć Yovy - podoba mi się takie zakończenie. Może właśnie dlatego, że jest tak refleksyjne i smutne. Wiedziałam, że przyda jej się za jakiś czas ten list do przyjaciół. Jej odejście wisiało w powietrzu.
3. Tak naprawdę w wielu rzeczach się mocno pogubiłam, więc nie do końca wszystko zrozumiałam. Gratuluję wyobraźni
4. Podobał mi się ten element z powtórzeniem słów Chrisa nad grobem Yovy. Było to bardzo dobitne, a zarazem delikatne.
5. Domagam się kolejnego FS, gdzie jako bohater gł. wystąpi Havil :3
FS:
1. Uwielbiam ten twój czynnik, ten język dzięki któremu łatwo się czyta.
2. Ujęło mnie parę opisów, które były mocno szczegółowe, a jednocześnie zdawało się, że zawierają parę nieskomplikowanych słów.
3. Tematyka - oceniam ją tak średnio, gdyż wiele utworów fantasy mnie przekonuję, ale jest to bardzo szerokie pojęcie i są też takie, które mnie odpychają. Jednak świat magów jest zawsze przeze mnie reflektowany
4. Fabuła - wiele wątków zawartych w niepozornie małej treści. Wiele emocji z zaledwie VI odcinkach. Bardzo dobrze rozegrane.

Ogółem uważam, że jako debiut, mogę ocenić na coś więcej niż ' powyżej oczekiwań' a nawet zastanawiałabym się nad 'wybitnym' Sam klimat Fs mi się bardzo podobał, tylko czasami gubiłam się w tych imionach, nazwach własnych i 'kto kogo zabił' - to mi nieco przeszkadzało.
Trudno mi się zastanawiać nad oceną liczbową, pozostawiam to innym ^^

+ Zachwyciłaś mnie tym opisem

Napisał Invidia Semper

Niebo zaczęło przechodzić z lazurowego turkusu poprzez przydymiony błękit, aż po miękki pomarańcz, gdzieniegdzie przecinany pierzastymi smugami chmur. Powietrze przesycał intensywny zapach leśnych jagód i trawy, na której sperliły się już krople rosy.

Pozdrawiam, VOLT.

Napisał Invidia Semper

Ellie z tymi pochwałami to różnie bywało;p

hmmm ze co prosze? ;p niemozliwe
/co do tematu, usilnie oczekuje odpowiedzi, kiedy cos nowego/kolejne fs!

[Invidia Semper]

czarna
Na początek dziękuję za tak obfity komentarz!;>
No i po kolei:
Niestety, raczej na pewno nie wrócę już do tej fabuły, co Havila- musiałam napisać coś na przekór jego waleczności i męskości;p
Starałam się,żeby wszystko było klarowne, ale oczywiście z mojej strony to wygląda zupełnie inaczej- pomyślę o tym na następny raz, to ważne! Co do fantasy...zaczęłam od tego, ponieważ wydaję mi się, że jest mniej wymagające niż opowiadania toczące się we współczesności, za którą średnio nadążam;p

Ellie, no cóż, taka jest niestety okrutna prawda;p Co do następnego FS, nie będę kłamać, mam już mgliście zarysowaną fabułę, ale i również mnóstwo obowiązków na głowie, więc nie mogę podać nawet dalszego terminu. Ale zdradzę, że byłoby to coś zupełnie innego od Heltemodiga

Napisał Invidia Semper

Ellie, no cóż, taka jest niestety okrutna prawda;p Co do następnego FS, nie będę kłamać, mam już mgliście zarysowaną fabułę, ale i również mnóstwo obowiązków na głowie, więc nie mogę podać nawet dalszego terminu. Ale zdradzę, że byłoby to coś zupełnie innego od Heltemodiga

pamietaj ze cie wspieram
czekamy z niecierpliwoscia. ooo, ja chyba wiem, mam przeczucie, ze glownym bohaterem bedzie rzeznik!

[Gio]

No dobrze- mój komentarz na ostatku, ale to takie jakby ukoronowanie

Więc, przeczytałem jakieś parę dni temu, ale chciałem poczekać, aż ludzie napiszą przede mną, żebym się z moim komentarzem nie wyrwał jak guma z majtów. Ale teraz spokojnie mogę Cię chwalić:

Po pierwsze, zakończenie, bardzo wzruszające, choć przez chwilę myślałem, że to ze śmiercią Yovy to tak nie na poważnie- że się nagle obudzi i okaże się, że był to tylko zły sen. Jednak gdy okazało się później, że jednak nie i dobrnąłem do końca odcinka, nim zacząłem pisać ten komentarz, na chwilę oparłem głowę o rękę i zacząłem myśleć- to opowiadanie pobudziło mnie do refleksji! (a nigdy wcześniej mi się to nie zdarzyło czytając jakiekolwiek inne FS na tym forum).

No i te subtelne powtórzenie słów Chrisa nad grobem denatki [trochę zbyt brutalne określenie, ale muszę go użyć ^^]

Po za tym wiesz, jak zawsze niesamowicie.

W zasadzie, to Ci zazdroszczę umiejętności pisania, Twoja twórczość jest taka łatwa w odbiorze, ale jednocześnie trudna, aż się prosi czytać między wierszami (mam nadzieję, że zrozumiałaś, jeśli nie, i tak pewnie mój komentarz puścisz za chwilę w niepamięć


Uważam, że ocena liczbowa nie wyraziłaby tego, jak teraz się czuję, chcę tylko dodać, że mam nadzieję, że w najbliższym czasie znowu czymś nas olśnisz Pozdrawiam.

[cerastes]

Czas na moje podsumowanie. Opowiadanie krótkie, bo składające się zaledwie z kilku części, ale ja osobiście wolę historie takie jak ta - pozostawiające pewien niedosyt.
Przesyt treści w niekończących się historiach, często sprowadza utwór do kiczu, a Ty umiejętnym rozplanowaniem treści, stworzyłaś naprawdę dobrą opowieść.
Utwór ten od początku do końca ma zwartą kompozycję, uniknęłaś tzw. pływania. Podobają mi się również dojrzałe refleksje i piękne metafory.
Co do końcowej fabuły... trochę spodziewałam się takiego rozegrania, być może dlatego, że w moim odczuciu również nieszczęśliwe zakończenie bardziej pasowało do tej baśni... Ponadto smutno kończące się historie dodają utworom większej dojrzałości, częściowo jest to odczucie pozorne, ale nie bez znaczenia.
No i świetne zdjęcia, bardzo starannie tworzone scenki, które całości dodały pięknej oprawy.

Tak wspaniale zapoczątkowana Twoja twórczość w tym dziale przekonuje, że potrafisz "poszukiwać i tworzyć", dlatego tak jak inni - namawiam Cię do napisania czegoś jeszcze.

[Invidia Semper]

Gio
Z tą refleksją to mnie zagiąłeś- nawet nie zastanawiam się czy to dobrze, czy źle...ale chyba dobrze, jestem dumna z siebie!xd Tak, wprowadzenie tutaj mtywu snu byłoby niezwykle krzepiące, ale i oznaczałoby o iście na łatwiznę- smutne zakończenie czytelnikowi bardziej utkwi w pamięci

aniołek
Twoje komentarze są zawsze jak miód na moje serce;p Jest to moje pierwsze FS, dlatego nie chciałam porywać się z motyką na słońce i tworzyć od razu taśmowca-a nuż bym nie dała rady? Bardzo dobrze czuję się również w klimacie baśni, ale już teraz mogę powiedzieć, że następne FS, jakie bym miała tworzyć, byłby raczej współczesne- chciałabym się przekonać jak sobie radzę z rzeczywistością, jednak nie wiem, kiedy będę mogła się zabrać za tą mgliste historię



Komentarze Gio i aniołka są ostatnimi, których się spodziewałam i na które z niecierpliwością czekałam, dlatego jeszcze raz oficjalnie dziękuję wszystkim, którzy czytali moje wypociny i je komentowali, bo to przecież jest dla mnie najważniejsze!

[Bezimienna]

ja chyba nie doczytałam wcześniej? To twoje PIERWSZE fs? Kurde, zazdroszczę ci talentu.;/

Pozwolę sobie zacząć od pewnej dygresji. Sofokles pisał "Antygonę" jakieś 2,5 tysiąca lat temu (wiem, przybliżenie bardzo niedokładne, ale trudno), a jednak do dziś Wielcy Badacze Literatury (podobnie jak reżyserowie teatralni) zajmują się jego dziełem, wymyślając coraz to nowsze interpretacje i uznając wyższość racji Antygony nad racjami Kreona (tudzież na odwrót).
Przeto myślę, że nie będziesz miała mi za złe odświeżania starego tematu i komentowania pracy, którą skończyłaś pisać dwa miesiące temu.

Jeśli chodzi o styl, to najbardziej rzuciły mi się w oczy błędy rozmaitego autoramentu, od których Twój tekst się wręcz roi. Drugą najważniejszą kwestią dla mnie są opisy - raz jest ich obfitość (z którą w parze idzie staranność, o czym już kiedyś wspomniałem - zwłaszcza jeśli chodzi o przedstawienia przyrody), kiedy indziej zaś nie ma ich w ogóle (choćby w scenie przeprosin łkającej Yovy podczas spotkania z Dronning).
Tyle gwoli formy.

Napisał bezsenna

Co do zarzucanego mi patosu- naprawdę chciałam go uniknąć, ale jak inaczej wprowadzić czytelnika w scenę na łożu śmierci?

Wiesz, zawsze można przedstawić umierającego jako śmierdzącą kupę bezwładnych flaków. Tylko że to odbiera mu godność (nie bójmy się użyć tego określenia), no i zdecydowanie nie pasuje do baśniowego tonu.
Poza tym dobrze wiem, jak wstrętny Ci jest naturalizm. A w tak skrajnym przypadku patos jest chyba jedyną alternatywą.

Napisał bezsenna

Etos? Tak, jak najbardziej, magowie w moim opowiadaniu będą, hm...rycerscy i patriotyczni- ale jak wiadomo nawet wśród takich zdarzają się wyjątki. Jest tu wyraźne podzielenie na czarne i białe, ale w końcu jest to baśń:>

Faktycznie, kończąc lekturę tej opowieści, zdałem sobie sprawę z jej baśniowego charakteru, aczkolwiek nie umknęły mej uwadze pewne wątpliwości Havila i grzeszki Anabell. Wiadomo, ludzka rzecz.
No i po drugiej stronie barykady znajduje się pewna postać całkowicie niepasująca do czarno-białych podziałów - Eldfjall. On to będzie jednym z głównych przedmiotów mojej analizy.
Człowiek ten wydaje się być rozdarty pomiędzy racją stanu a uczuciami wobec rodziny. Przekładanie tej pierwszej ponad czynniki osobiste owocuje posuwanie się do zbrodni, która z kolei wywołuje kolejne grzechy. Mechanizm jak u Makbeta, z tą jednak różnicą, że nie prowadzi do aż tak tragicznego finału.
Zastanawia mnie tylko, dlaczego Eldfjall nie skorzystał z jedynej chyba szansy na pogodzenie spraw zawodowych z prywatnymi, a mianowicie nie ujawnił Yovie prawdy o swojej żonie. Mógłby przecież uporządkować w ten sposób swoje relacje z córką, a przy okazji uświadomić jej fałszywość dotychczasowych przekonań. Z drugiej jednak strony wątpię, żeby jego latorośl łatwo mu uwierzyła. Ale chyba jednak mimo wszystko warto byłoby spróbować.
Z tą żoną jest jeszcze jedna rzecz. Dziwi mnie, że Eldfjall wybrał akurat cudzoziemkę, choć mogło to być dlań niebezpieczne ze względu na zajmowaną przezeń pozycję. Z milczenia źródła (takie ładne "naukowe" określenie) wnioskuję, że mariaż ten nie miał przecież charakteru politycznego, a więc ryzyko szpiegostwa z drugiej strony było bądź co bądź wysokie. To po pierwsze. Po drugie, ambicja (chciwość?) raczej nakazywałaby poślubić pannę z możnego rodu albo którąś z dwórek - ileż to by przyniosło pieniędzy i prestiżu! Cóż, decyzję hopeańskiego dostojnika można tłumaczyć chyba tylko tym, że ponoć za młodu nie był taki zimny i wyrachowany (coś tam jest przecież w Twoim dziele na ten temat napisane).
Zatrzymam się także nad Yovą. Niemożliwe jest, by w Armamento uległa praniu mózgu. Idealizm i bezkompromisowość musiała mieć we krwi - tylko po kim? Skoro nie po ojcu, to może po matce, która tak dobrze grała wzorową małżonkę i rodzicielkę? A może Yova wyrosła rodzicom na złość - bo tak często bywa?
Zresztą ta pryncypialność niekoniecznie wychodziła jej na zdrowie. Myślę, że nawet w grupie przyjaciół ona mimo wszystko w jakiś sposób stała obok, będąc dla nich odmieńcem zajmującym się tylko i wyłącznie sprawami wzniosłymi. Pozostawała głucha na wszelkie zachęty do choćby odrobiny beztroski. A z takim podejściem to - pomijając moralny syf świata, jakże nieprzystający do pragnienia zasad - zawał serca gwarantowany.
Może i to brutalnie zabrzmi, ale Yova była skazana na zagładę. I dlatego nie wiem, czy jej związek z Chrisem miałby jakieś szanse przetrwania. Chyba że w końcu bohaterka przeszłaby na bardziej "życiowy" tok myślenia.

Jeśli zaś chodzi o moje podejście do tekstu jako całości, to myślę, że dobrze się stało, iż zaczęłaś pisać w tym dziale. Geniuszem literackim nie jesteś, ale znajdujesz się na dobrej drodze do sukcesu.

Pozdrawiam.